een rustige maandag

Vandaag leid christa me rond op het centrum.  We bekijken de workshop waar alle prothese  worden gemaakt. Iedere keer word er gekeken wat er nodig is. Maar er zijn problemen met het leveren van het staal voor de protheses.  De prijs is flink omhoog gegaan. Dit zijn zaken waar de stichting vanuit Nederland druk mee bezig is. Het ia een groot probleem.
Want doordat kinderen groeien is er altijd vraag naar nieuwe aanpassingen.

We kijken ook bij de fysiotherapie. Je moet hier echt met een andere bril gaan kijken. Inmiddels heb ik aardig wat kenianen ontmoet en door christa's verhalen begin ik de cultuur wel wat te snappen. Het is een één of andere hardheid, maar ook veel minder met gevoel.
Bij de fysiotherapie zitten een aantal moeders, wat betekent dat de kinderen er nog niet zonder kunnen. En er dus nog word bekeken of er wel te helpen valt en hoe?
Een jongetje wat echt niet aan tafel wil zitten word toch wel enigszins gedwongen op een manier waar we vraagtekens bij zetten.

Het gevaar van deze reis was toch wel, of nou ja gevaar?, dat het me allemaal te veel zou doen. En doordat je alles zielig vind kan het je ook verlammen.
Maar ik merk zelf een enorme compassie die ik niet had verwacht. 
Juist omdat ik zo'n gevoelsmens ben....gelukkig is het toch anders nu ik hier echt ben.
We kijken verder bij de kleinere kinderen.  Er zitten zwaar geestelijke gehandicapte kinderen bij. Ik ga bij 2kids ff zitten en krijg zo contact door alleen maar wat naar ze toe te rollen.  Een 3e mengt zich er ook in en een 4e word wakker.  Ach wat zit er toch allemaal in. Het is mooi die koppies te zien en die oogjes. Ik ga zeker ze fotograferen met een grote lens. Die oogjes. .....
We kijken bij de verblijven en ook waar nog wat kids herstellende zijn van operaties.
We schuiven met de koffie aan bij de medewerkers. 
Na het middageten komen we hier weer terug met onze kettingen en mutsen.
We hebben alles op een tafel neergelegd als een klein shopje. Langzamerhand druppelen de medewerkers binnen voor hun midddagmaaltijd. Eerst komen wat mannen. We leggen uit 1perpersoon. Maar wat doen dw kerels? Ze zijn meer geïnteresseerd in de kettingen dan de mutsen. We vertellen hun dat dat eigenlijk voor de vrouwen is. Inmiddels komen er ook vrouwen binnen...en wat doen die? Zij gaan naar de mutsen. Nou ze mogen de mutsen.  Een jongen vraagt wat het teken van jagermaister op een muts betekent. Ik vertel hem wat het is. Alcohol? Yess i say. Nou dat doet hem de das om.....eh muts op. Hij is helemaal trots op zijn muts en verteld de anderen dat ze in Europa deze muts dragen als ze alcohol drinken. Ha ha

Ik heb hierna weer ff een momentje voor mezelf. Ik neem heel bewust de tijd om alles goed te kunnen verwerken.  Dit blog schrijven is er 1manier van.  Het is een heel werk om alles op een Samsung mini te typen.  Maar wil iedereen ook graag meenemen in dit avontuur.  En ook laten weten waar het geld naar toe gaat.
We hebben alleen geen goede adapter voor de stroom.  We zoeken hier dichbij of ze het hebben.  Maar we zullen toch woensdag naar kisumu moeten gaan.
Ik loop nog ff bij de jongste kids langs. Het is een gewoonte om altijd een hand te schudden en vragen :how are you? En reageren met "i am fine".
Ik probeer de namen van de kids te onthouden en ga bij ze zitten. Ik dol wat met ze en maak een selfie met 1zodat hij zich kan zien in de "spiegel".
Nou uit alle hoeken en gaten komen ze vandaan. Zonder benen, met benen schuiven op de buik. Oh wat hebben we een lol.
En dan na vele knuffels en hugs probeer Ik met naam afscheid te nemen. Maar ze liggen in een deuk omdat ik het weer verkeerd heb. Nou heerlijk toch dat ik de reden ben voor zo'n heerlijke lachbui. Dat zou ieder mens goed doen iedere dag.
Nou ze kennen mij inmiddels wel. ...AN DRE JA zeggen ze op zn hollands. En ik lach mee.
Op naar morgen wanneer ik de eerste art-les zal geven aan de vocational training.
Spannend.

Trouwens nog iedereen bedankt voor de reacties onder aan mijn bloggen. Ik heb amper contact met de buitenwereld ivm klein mobiel en slecht bereik. Ik typ dit altijd offline en probeer hem dan savonds erop te zetten. En via app heb ik contact.
Ik ontdekte vandaag de reacties. Erg leuk.
Groetjes vanuit kenia (ps ik schrijf dit altijd 1dag later maar hoorde vandaag dat jullie nachtvorst hebben gehad....brr. ik ben vandaag flink verbrand op mijn net en schouders...ondanks bewolking. Sterkte met de kou. Ik mis het totaal niet. ;-)

.