Hoe ben je hier op gekomen?

Dit is de vraag die ik vaak moet beantwoorden de afgelopen tijd. Tja en als je me een beetje kent, kan ik het niet zo kort en bondig vertellen. Dus daarom begin ik hiermee deze blog , zodat het voor iedereen een beetje duidelijkheid geeft hoe ik om mijn 43ste ga afreizen samen met mijn vriendin Christa en mijn man en kinderen in Nederland achterlaat.

Het begint namelijk al heel lang geleden toen ik als klein meisje de liefde voor tekenen ontdekte op de vele zondagen. De zondag was een rustdag die ingevuld werd qua tijd met 2x een kerkdienst en spelletjes doen en boeken lezen. Alleen ik was niet zo'n lezer. Dus wat doe je dan......ik natekenen. We hadden een bijbel met tekeningen van Gustav Doré. Mooie ingewikkelde potloodtekeningen die ik probeerde te kopiëren. Ik had van mezelf geen idee om iets uit "mezelf" te tekenen. Dat wat tot 5 jaar geleden nog steeds een puntje bij mij. Want als je al zoveel heb getekend als ik, snapte ik niet waarom ik niet iets uit mezelf kon tekenen. Ik merkte altijd iets in me dat het tekenen niet zomaar iets was.
Toen ik in de brugklas zat zei mijn tekenleraar tegen me "Je moet er iets mee gaan doen later". Maar ja in dat zelfde jaar toen ik 12 was, stierf mijn vader en raakte een opleiding voor je plezier toch wel uit beeld. Wat kon je nou bereiken met een goed tekentalent. Toen ik het jaar erna last kreeg van zenuw jeuk vroeg de huisarts mij "wat wil je later worden?"
Ik wilde gaan werken met gehandicapte kinderen. Maar volgens de huisarts was ik daar geestelijk niet sterk genoeg voor en moest ik toch een ander toekomst beeld voor ogen nemen.
Ik werd analist, trouwde en werd moeder. Al die jaren bleef ik (na) tekenen. En voelde diep van binnen dat er nog iets zat.
In 2011 gebeurde er op mijn geloofsvlak veel, mooie dingen maar ook moeilijke dingen. Ik ging een workshop volgen bij een kunstenaar die de techniek mixed-media gebruikte. En alles viel samen, de moeilijke dingen, mijn geloof en een nieuwe techniek die opende ineens mijn mogelijkheden. En ineens wist ik iets uit "mezelf"te creëren.
Zo begon het avontuur van King Art. Ik maakte schilderijen om persoonlijke dingen te verwerken, maakte ook in opdracht schilderijen om van anderen mensen in te verwerken.
En zo kwam het idee om dit met anderen te delen. Mijn 1e groep waren mijn collega's. Ik vond het zo leuk om hen uit te leggen dat iedereen iets uit zichzelf kan creëren. En zo werd het een sneeuwbal die steeds groter werd. Ik werd gevraagd voor tieners bij een groot evenement van OpenDoors. Zichtbaar genoten de kids van het creatief bezig zijn. En vooral aan het eind als er dan toch iets moois is gecreëerd.
Dit deed ik ook met basisschoolkinderen met kinderwerk in de kerk. En zo nam mijn vriendin me een keertje waar toen ik niet kon. En zij kwam met het idee......dit wil ik ook voor de kinderen in Kenia.
Christa heeft namelijk Stichting Bondo Kids opgericht die steun geeft aan het revalidatie Centrum Nyabondo.
En daarom gaan we samen in November de reis maken. Op het centrum is een opvang tehuis voor kinderen met een aangeboren handicap, maar ook die ze hebben opgelopen door ongelukken en-of brandwonden. Tijdens hun verblijf word er gezorgd voor onderwijs, gezondheid en realidatie.
Er is ook praktijk gericht onderwijs (vocational training) voor jongeren vanaf 18 jaar.
Op ieders niveau zal ik met deze kinderen en jongeren bezig gaan. Een hele bijzondere uitdaging, dat snap je natuurlijk wel.
Toen ik een paar maand geleden er weer over nadacht hoe het toch zomaar is gelopen, kwam ik tot de ontdekking dat mijn droom als 12/13 jarig meisje ineens uit komt nu ik 43 ben!!
Ik mag nu voor mijn plezier mijn talent gaan delen met mensen en daarmee geld inzamelen voor de kinderen die verbonden zijn met het Nyabondo Rehabilitation Centre. En mag ik met gehandicapte kinderen gaan werken, en mijn liefde voor hen en tekenen delen.
Wauw!!
Dit is in een notendop het "hoe ik er toe gekomen ben".
Het maakt me ontzettend "humble" (ik kan het niet goed op z'n nederlands zeggen) dat ik dit mag en ga doen. Ook vind ik het zo'n voorrecht dat ik werk heb, waardoor ik deze reis kan bekostigen. Er zijn zoveel mensen die dit financieel niet kunnen en het heel graag zouden doen. En daarom kan ik het geld wat ik ophaal met de acties ook volledig gebruiken voor de mensen en kinderen in Kenia.
Er zijn al zoveel mensen die me gesteund hebben met hun donatie, gebeden, bemoedigende opmerkingen enz. Die wil ik graag op de hoogte houden wat ik allemaal ermee doe. Daarom deze blogs.

liefs Andrea